Fast häd´s mi g´hobt, boid häd´ er mi dawischt

 

Am Anfang war´s nur Spaß und Gaudi, drunga hamma gern und vui,

mit am Schwips do mog di´s Frauli und des Leb´n wiad wia a Spui.

Des machst dann öfta, weil s´Lebn is gleng, s´is ah wuascht wia d´Leid des sen´g,

Es schmeckt hoid oiwai und duat guad, s `Dringa wiad zum Lebn sein Huat.

 

Dann wiad´s mehra, langsam, staad, … oiwei mehra und´s g´heard dazua,

ohne iss dann s´Lebn scho leera, manchmoi faad, man find´ oft irgendwia koa Ruah,

guad, dass do der Oane is, …. der dia bleibt, wenn Koana bleibt,

dia imma zuahead, nia dagen´g red´ und ah koane Sünd´n schreibt.

 

Er wiad zum Freind, a foischa zwar, …. owa dafür wui er nix,

und wos nix kost´des frogt ma ned, Hauptsach es is imma fix.

Langsam wiad´s deim Freind dann z´weng und er mecht di öfta seng,

schleicht si in dei Denga ei, scho Fria, Middog is er dabei,

und auf´d Nacht weards richtig schlimm, wie er dia de Zeit wegnimmt.

 

Wennd´st eam´s ah sogst, du mogst des ned, des is eam wurscht, der head des ned,

wos eam auf oamoi wichtig is, das du bei eam bleibst …des is g´wis.

Dann schickst´n weg zum erst´n moi, drom auf´m Berg oda drunt im Doi,

noch´m feiern und in da kirch, doch´s is eam wurscht, er doat nua schiach.

 

De Leid meng di auf oamoi nua no ohne, - ….eam, - den andern! …. Der di macht,

zum G´spött der Andern, se red´n an di ahne und wennd´st eam host, dann wiad recht g´lacht.

A Kaschpal wirst und ned als Spassler, ah Zeit lang find´ns olle g´leng,

dann host oan sitzn, ..Schluss! Aus! Basta!, iatz bist a Depp, konnst de donilen´g.

 

Wenn des passiert, iss nimma lustig, ja lang scho nimmer, gar ned mehr,

du woast ah´s ehh und du wearst frustig, du kannst ned anders …. Gibst de her.

Dann is scho weid mit dia und eam, und wannd´st ned denkst und wennd´st ned duast,

griagt er de Macht und losst di steam, egal ob´st vorher spuckst und huast.

 

Fast häd´s mi g´hobt, boid häd´ er mi dawischt, … am End für oiwei wega  g´wischt,

ausg´löscht – weg von dera Waid, egal ob arm oda mid Gaid, ….

Einfach tod g´mocht, … einfach aus! ganz Wurscht, ob mi do no wer braucht,

doch es gibt stärka Oan wia eam, der steckt in jedem, mocht koan Lärm.

 

Hob mi dafangt, bin frei, kann lacha,

kann wieda scheene Sachan macha,

hob´n weg g´schickt hob g´sogt „geh wandern“

hau endlich ab, suach dia an andern !

 

Entstanden am 04.09.2007 um 12:15 beim Lorenz Manfred am Schreibtisch in Passau J